Biljke kojima se stimuliše cirkulacija su od veoma velike važnosti u terapiji dijabetesa jer se njima smanjuje očvršćavanje i prevremeno starenje krvnih sudova koje dijabetes podrazumeva. Neke lekovite biljke, koje se takođe koriste i u ishrani su veoma korisne. U ovu grupu ubrajaju se beli luk, praziluk i crni luk, kao i brusnica (Vaccinium mvrtillus) i druge biljke koje su bogate antocijanima, supstancama koje štite vene. Što se brusnice tiče, poznato je da njeni listovi sadrže aktivnu supstancu, nazvanu ‘mirtilin’, koja može da deluje na sličan način kao insulin u organizmu, sa mnogo manjom toksičnošću. Međutim, uprkos ovakvom dejstvu, nije moguće zameniti tako neprirodan, ali preko potreban insulin.
(Melilotus officinalis), veprina (Ruscus aculeatus), divlji kesten (Aesculus hippo-castanum) ili ginko (Ginkgo biloba) mogu dovesti do poboljšanja cirkulacije u nogama i mozgu. Njihovo delovanje na nivo glukoze u krvi još uvek nije razjašnjeno, tako da se ne mogu smatrati pravim antidijabetskim biljkama.
Mnoge biljke se u različitim kulturama koriste u terapiji dijabetesa. Među njima je zeleni čaj (Camellia sinensis), koji sadrži brojne antioksidanse, kao što su katekin i epikatekin. Još jedna od biljaka poreklom iz Indije je plod jambula (Eugenia jambolana) koji se tradicionalno koristio u ajurvedskoj medicini u slučajevima hipoglikemije.
U različite vrste koje mogu biti od pomoći spada i đumbir (Zingiber officinale) koji zajedno sa crnim i belim lukom pripada grupi koja se u Indiji naziva ‘korenje sa Trinidada’ i koje prema ovoj tradicionalnoj medicini stimuliše ćelije pankreasa. Mnoge druge biljke se mogu upotrebljavati kao dopuna ishrani, kao hrana ili lekovito bilje. U ovu grupu ubrajamo šafran (Curcuma longa) koji daje žutu boju kariju.
U kineskoj medicini navodi se efikasnost biljke koja se naziva liči (Litchi sinensis). Iako je u pitanju egzotična biljka, u današnje vreme može se pronaći u mnogim prodavnicama. Namirnice koje se preporučuju zbog svog naročitog dejstva u slučajevima dijabetesa su: kupus, sočivo, bundeva, susamovo ulje, celer, spanać, kao i sok ili kokosova vodica. Piskavica (Trigonella foenum-graecum) sadrži semenku koja je veoma bogata vlaknom (60%) i ugljenim hidratima, a blagog je ukusa.
Ova semenka sadrži čak šest različitih sastava za koje je dokazano da imaju hipoglikemijsko dejstvo (redukcija šećera), a radi se o kumarinu, fenugrekinu, nikotinskoj kiselini, fitičnoj kiselini, skopoletinu i trigonelinu. Sto grama brašna pročišćenog od masti piskavice može redukovati čak 54% izlučivanja glukoze putem urina. Studijom obavljenom u Indiji primećeno je da je piskavica takođe veoma efikasna u slučajevima kada dijabetičari ubrizgavaju insulin i to u smanjenju doze koja se primenjuje.
Sladić (Glycyrrhiza glabra) sadrži glicirizin, supstancu koja je nosilac slatkog ukusa, a koja je pedeset puta jači zaslađivač od šećera, a mnogo više od saharina. Sa upotrebom ove biljke treba biti oprezan samo u slučaju hipertenzije, oticanja nogu ili težih oboljenja srca jer uzrokuje retenciju kalijuma i može da dovede do povišenja pritiska ukoliko se konzumira u velikim količinama.
Floradijabet biljne kapi, u svom sastavu imaju biljke koje pored tradicionalne upotrebe, predstavljaju i naučno potvrđenu kombinaciju biljaka koje regulišu šećer u krvi.
Floradijabet kapi su 100% prirodni biljni preparat na bazi grčkog semena, pelina, artičoke i koprive, rađene sa organskim voćnim destilatom.
Floradijabet biljne kapi pored smanjenja, odnosno normalizacije nivoa šećera u krvi, pozitivno deluju na sve metaboličke procese u organizmu, pa se upotrebom ovih kapi istovremeno reguliše i nivo holesterola i masnih materija u krvi.
